image/svg+xml

Herinneringen aan de Goorse Zwem & Polo Club , "G.Z.& P.C. De Whee" in de periode ca. 1940 - 1948

Verhaal

Herinneringen aan de Goorse Zwem & Polo Club , "G.Z.& P.C. De Whee" in de periode ca. 1940 - 1948

Plaatje bij verhaal: polo-001a.jpg

Afbeelding van het waterpolo-herenteam in 1945 vlak voor vertrek naar toernooi in Utrecht.

Herinneringen aan de tweede wereldoorlog van Engelbert Spoor.
Deel IV - Mijn herinneringen aan de G.Z.& P.C. De Whee in de periode ca. 1940 - 1948.

Ik was in 1940 nog vrij jong maar als lid van zwemclub "De Whee" herinner ik mij nog zeer goed enkele details van direct voor, tijdens en na de oorlog.

Direct voor de oorlog hadden we Nederlandse militairen, die door de z.g. mobilisatie waren opgeroepen in verband met de dreigende oorlog en gelegerd waren in Goor, als lid. Het waren soldaten die het waterpolo en het zwemmen goed meester waren. Ze waren in het algemeen  bij de burgerij, maar in het bijzonder bij onze vereniging al gauw vertrouwd. Zo herinner ik mij  Coen de Jong,  tijdens de oorlog gevlucht naar Engeland en als piloot enige tijd later gedood.
Piet de Lught uit Haarlem, die na hier ondergedoken te zijn geweest, direct na de bevrijding met zijn motor tussen Haarlem en Amsterdam op weg naar Goor, tegen een betonblok botste en daarbij het leven liet. Jaap Davids die later met ons lid  Doete Dantuma trouwde. Frans de Bie en anderen waarvan mij de namen ontschoten zijn. Onze Joodse leden,  Heiman Polak en Leo Rosendaal een goede waterpoloër, overleefden de oorlog niet. Heiman Polak zag ik op een avond, wachtend bij het station op mijn vader, die naar de Jaarbeurs was geweest, willoos met nog andere Joden afgevoerd worden in de zelfde trein waar mijn vader mee aankwam. Zowel Heiman Polak als de gehele familie Rosendaal overleefden het concentratiekamp niet.
Op een prachtige zonnige Zondag, het zal ongeveer 1943 geweest zijn, badmeester Nannings zat op zijn vertrouwde bankje bij de brug op het zwembad, toezicht te houden. (Zijn zoon  Jan, een zeer getalenteerde zwemmer, was toen reeds door zijn deelname aan het ondergrondse verzet in Amsterdam gefusilleerd). 

Iemand maakte een foto van een groot aantal mensen,  direct achter de brug in het gedeelte van het bad waar je nog juist met het hoofd boven water kon staan, toen iemand van de groep het idee opvatte  om met zijn vingers het zogenaamde V-teken te maken. De gehele groep nam dit initiatief over en zo werd de foto gemaakt.( Het V-teken was een door Churchill geïntroduceerde manier om door dit teken elkaar een hart onder de riem te steken).
De foto was amper gemaakt of er kwam al een in zwempak gestoken mof aanrennen om het toestel in beslag te nemen. Bovendien werd men gesommeerd om zich aan de hand van zijn persoonsbewijs bekend te maken. Later hebben de moffen getergd door dit veel gebruikte teken, zelf een contra V-teken bedacht. Het luidde "V is victorie, Duitschland wint op alle fronten" en werd op de bekende aanplakborden en op spandoeken overal getoond.


Kees Peters, een van de nestors van De Whee, kende een zekere van Leersum, een leraar L.O. van U.Z.C. uit Utrecht. In die tijd was U.Z.C. een respectabele waterpoloclub. Het leverde het complete Nederlandse zevental uit die tijd. De voedselnood liet zich langzamerhand ook gevoelen. Zo wist Kees te regelen dat op de boerderij van Olydam, " De Ossenweide" (Ongeveer waar nu de showroom van Haafkes staat) het gehele Nederlandse zevental een week lang kon bijtanken. Zij en wij waren praktisch constant op het zwembad en zo ontstond een hechte band met U.Z.C.. Henk van Leersum is nog enige tijd onze trainer geweest. Persoonlijk heb ik veel van hem geleerd.


Direct na de bevrijding onderhielden we zeer goede contacten met de hier gelegerde Engelsen en Canadezen. Zo hebben ze voor ons het zwembad weer met water gevuld en zouden wij hen als tegenprestatie zwemmen leren.

Ook kregen we van hen een complete baseballuitrusting cadeau. Die heeft lang gelegen op de toen nog van gras voorziene schoolfeest-weide, in de hoek bij het huis van van Wilsum. Baseball was een populair spel evenals het later in Nederland geïntroduceerde volleybal, dat veel door de Canadezen gespeeld werd. Voor het vervoer hadden we steeds de beschikking over een truck met chauffeur. Direct na de bevrijding hadden de weekendpolotoernooien veel belangstelling. We waren op een polotoernooi in Winterswijk. Bier was toen nog een schaars artikel. De organisatie had ook al weer in samenwerking met de aldaar gelegerde Canadezen d.m.v. een ingewikkelde ruil, voor steenkolen bier gekregen. Onze Canadese chauffeur hebben we het hele weekend niet meer gezien, zo dronken was hij. Wij zijn wel weer thuis gekomen.
Onze dank aan de chaufeur wordt in deze brief weergegeven: 

agz-en-pc-155-bw-klein.jpg

Blad 1 van de bedankbrief.

bgz-en-pc-156-bw-klein.jpg

Blad 2 van de bedankbrief.

Op een Zaterdag, op weg naar een polotoernooi in Utrecht met een Canadese legertruck, met chauffeur ( die bijna net zoveel brandstof verbruikte als het voertuig) verongelukten we al op de weg tussen Diepenheim en Lochem. Dat gebeurde in de bocht bij de villa van de fam. Visbeen, het latere hotel "In de Dennen".

Nu was dit ook niet zo verwonderlijk, deze weg was een van de belangrijkste aan- en afvoerwegen naar en van Duitsland. Grote borden aan de kant van de weg gaven als waarschuwing aan: "Eighty Accidents in One Month". Bij de villa stonden dan ook de zogenaamde 'Recoveries" klaar.

Dit waren zeer zware trucks met hijskraan om de verongelukte voertuigen op te hijsen en weg te slepen.
Nadat we door zo'n voertuig uit de sloot waren getrokken, we hadden de mazzel, net tussen twee bomen doorgeglipt te te zijn, kon de reis worden voortgezet. Niemand van ons was gewond, alleen onze voorzitter, meneer Lulof (vader van Gerrit en directeur van de "Twentsche Bank") moest eerst worden gereinigd.
Wat was het geval, hij had als voorzitter naast de chauffeur mogen plaats nemen, op zich niets bijzonders, ware het niet dat hij voor kennissen in Utrecht een mandje ongekookte eieren op zijn schoot had. Het verhaal moge duidelijk zijn. Hoe het toernooi afgelopen is, is niet bekend.

Het herenteam bestond uit de heren: Kees Peters maker van de foto) , In de laadruimte: Gerrit Lulof, Gerrit Moshage, Luuk ten Thije, Staande : Bennie ter Raa, Arend van Ommen,Henk Boswinkel(bijna niet zichtbaar), Karel Keizer, Arnold Schutte, Engelbert Spoor, Bram Veenstra, Wim Peters.   Meneer Lulof, de voorzitter van de club en moest nog worden opgehaald..

De opname is gemaakt in de Wijnkamp te Goor bij de voormalige MULO.

Vermeld dient te worden dat meneer Lulof zelf, onze vereniging een warm hart toedragend, zijn zoon zat ook achter in de truck, speciaal als voorzitter gevraagd was. We hadden destijds een nogal zeer actieve vereniging niet alleen op zwem- en waterpologebied  maar ook op neventerreinen. We hadden bijvoorbeeld een POC, een propaganda en ontspanningscommissie. De meningen verschilden nog al eens bij de leden. Om de rust weer te laten keren werd  Meneer Lulof als voorzitter gevraagd, hetgeen tot een meer dan tevreden oplossing leidde. Zo werd er door de POC een revue georganiseerd met Chiel Holtmaat en Fientje (Wim) Peters als komisch duo. Ons ledenaantal steeg buiten proporties, vele leden konden niet eens zwemmen. De draad van een revue is waarschijnlijk overgenomen door de gymnastiekvereniging Exelsior en de voetbalvereniging G.F.C. gezien de vele prachtige revues die daarna door hen georganiseerd werden.

Ook werd door de G.Z.& P.C. in de  School- en Volksfeestoptocht van 1947 "De Meerpoet" gelanceerd.

Bovenstaande foto van de Meerpoet werd genomen ter hoogte van het kerkplein.
("Meerpoet" is een vissoort  en is de scheldnaam  voor Gorenaren.)

Het jaar daarop, 1948, werd door de zwemclub voor de optocht de "De Fietsrally" op touw gezet.

Dit kreeg landelijke bekendheid door zijn originaliteit en door optredens in o.a. Arnhem.

De vermaarde Goorse Biertent Rally, die anno 2015 nog steeds bestaat, is hieruit ontsproten.

De in en na de oorlog georganiseerde weekend-polotoernooien voor dames- en heren-zeventallen hadden als grote atractie de "Zaterdag dans-feestavond" maar in het bijzondeer het "Slapen bij de Boer". De latere Goorse polotoernooien werden zelfs gekenmerkt door de deelname van vertegenwoordigende zeventallen van DZV Delft, De Meeuwen Amsterdam en H.Z.P.C. uit Heemstede. Meerdere boeren in de omgeving stelden hun stallen met stro als verblijfplaats ter beschikking ( het vee liep 's zomers toch immers in de weide).
Vele deelnemers hebben op deze manier op het stro hun roes uitgeslapen en paartjes zijn zo o.a. ontstaan. Direct na afloop van het weekend nam ik een snipperdag en bezocht alle deelnemende boeren om ze te bedanken en met een koek van bakker Doeschot en een doos sigaren voor het volgende jaar te strikken. 

 

Engelbert Spoor.  Mei 2005

Terug naar overzicht en verantwoording

Auteur:Engelbert Spoor
Trefwoorden:Waterpolo, Recoveries, "Canadese legertruck", Visbeen, "In de Dennen", "Sport in Overijssel"
Personen:Spoor, Kees Peters, Gerrit Lulof, Gerrit Moshage, Luuk ten Thije, Bennie ter Raa, Arend van Ommen, Henk Boswinkel, Karel Keizer, Arnold Schutte, Engelbert Spoor, Bram Veenstra, Meneer Lulof.
Periode:1940-1945
Locatie:Goor
Thema's:Sport in Overijssel

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.